رباعیات خیام جدید 95

هر چند که رنگ و روی زیباست مرا

چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانه خاک

نقاش ازل بهر چه آراست مرا

چون عهده نمی شود کسی فردا را

حـالی خوش دار این دل پر سودا را

می نوش به ماهتاب ای ماه که ما

بـسیار بـــگردد و نــیـابد ما را

چون در گذرم به باده شویید مرا

تلقین ز شراب ناب گویید مرا

خواهید به روز حشر یابید مرا

از خاک در میکده جویید مرا

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ

وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ

شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ

من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ

"درد گنگ" (هوشنگ ابتهاج)

شعری پر از عشق! جدید

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده با چشمان تر

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

  عشق یعنی درجهان رسوا شدن

عشق یعنی سُست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن با ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی انتظار و انتظار

عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی در فراقش سوختن

عشق یعنی بازی السا لحظه های التهاب

عشق یعنی لحظه های ناب ناب

عشق یعنیبا پرستو پر زدن

عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی، سوز نَی، آه شبان

عشق یعنی معنی رنگین کمان

عشق یعنی شاعری دل سوخته

عشق یعنی آتشی افروخته

عشق یعنی با گلی گفتن سخن

عشق یعنی بازی اندروید خون لاله بر چمن

عشق یعنی شعله بر خرمن زدن

عشق یعنی رسم دل بر هم زدن

عشق یعنی یک تیمم,یک نماز

عشق یعنی عالمی راز و نیاز

منبع: وبلاگ عاشقانه دختری از افغانستان

 

:: موضوعات مرتبط: عاشقانه های کوتاه، اشعار طلایی، اشعار ناب، زیباترین شعرهای عاشقانه، شعر عاشقانه 
:: کلید واژه های این مطلب: عشق, عشق یعنی, معنی عشق, مفهوم عشق, اشعار زیبا

دلم برآتش عشقت بسوخت همچو سپند  جدید

کدام دل که گرفتار و پای بند تو نیست

                                  کدام صید که در آرزوی بند تو نیست

                                                              نه من به بند کمند تو پای بندم و بس

                                                                               کسی بشهر نیامد که شهر بند تو نیست

          ترا بقید چه حاجت که صید وحشی را

                              بهیچ روی خلاص از خم کمند تو نیست

                                                               ضرورتست که پیش تو پنجه نگشایم

                                                                                        مرا که قوت بازوی زورمند تو نیست

                 گرم گزند رسانی بضرب تیغ فراق

                          مکن که بیشم از این طاقت گزند تو نیست

                                                    چو سروم از دو جهان گر چه دست کوتاهست

                                                                                   ولی شکیبم از آن قامت بلند تو نیست

      دلم برآتش عشقت بسوخت همچو سپند

                           بیا که صبرم از آنخال چون سپند تو نیست

                                                              عجب ز عقل تو دارم که می‌دهی پندم

                                                                           خموش باش که این لحظه وقت پند تو نیست

           ز شور بختی خواجوست اینکه چون فرهاد

                                                              نصیبش از لب شیرین همچو قند تو نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

غم دل با که تواند که بگوید خواجو  جدید

ورطه? پر خطر عشق ترا ساحل نیست

                                    راه پر آفت سودای ترا منزل نیست

                                                           گر شوم کشته بدانید که در مذهب عشق

                                                                                    خونبهای من دلسوخته بر قاتل نیست

            نشود فرقت صوری سبب منع وصال

                          زانکه در عالم معنی دو جهان حائل نیست

                                                             میل خوبان نه من بی سر و پا دارم و بس

                                                                                  کیست آنکو برخ سرو قدان مایل نیست

              هیچ سائل ز درت باز نگردد محروم

                         گرچه در کوی بازی دخترانه تو جز خون جگر سائل نیست

                                                           چه دهم شرح جمال تو که در معنی حسن

                                                                               آیتی نیست که در شان رخت نازل نیست

               بنده از بندگیت خلعت شاهی یابد

                                 که غلامی که قبولت نبود مقبل نیست

                                                                      هیچ کامی ز دهان تو نکردم حاصل

                                                                                 چکنم کز تو مرا یک سر مو حاصل نیست

         چه نصیحت کنی ای غافل نادان که مرا

                                  پند عاقل نکند سود چو دل قابل نیست

                                                                       اگرت عقل بود منکر مجنون نشوی

                                                                                     کانکه دیوانه لیلی نشود عاقل نیست

                       غم دل با که تواند که بگوید خواجو

                                                                  مگر آنکس که غمی دارد و او را دل نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

هر کرا سودای لیلی نیست مجنون آنکسست  جدید

شمع ما شمعیست کو منظور هر پروانه نیست

                                                                    گنج ما گنجیست کو در کنج هر ویرانه نیست

           هر کرا سودای لیلی نیست مجنون آنکسست

                                                                      ورنه مجنون را چو نیکو بنگری دیوانه نیست

               چشم صورت بین نبیند روی معنی را بخواب

                                                                  زانکه در هر کان درو در هر صدف دردانه نیست

             حاجیانرا کعبه بتخانه‌ست و ایشان بت پرست

                                                                        ور بینی در حقیقت کعبه جز بتخانه نیست

                      مرغ وحشی گر ببوی دانه در دام اوفتد

                                                                  تا چه مرغم زانکه دامی در رهم جز دانه نیست

               هر کرا بینی در اینجا مسکن و کاشانه است

                                                                 جای ما جائیست کانجا مسکن و کاشانه نیست

                  گر سر شه مات داری پیش اسبش رخ بنه

                                                                     کانگه پیش شه دم از فرزین زند فرزانه نیست

                        گفتمش پروای درویشان نمی‌باشد ترا

                                                                     گفت ازین بگذر که اینها هیچ درویشانه نیست

                گر چه باشد در ره جانانه جسم و جان حجاب

                                                                          جان خواجو جز حریم حضرت جانانه نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل  جدید

دیشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت

                                                            جانم ز غم برآمد و از غم خبر نداشت

                   آنرا که بود عالم معنی مسخرش

                                                          دیدم به صورتی که ز عالم خبر نداشت

      دلخسته‌ئی که کشته شمشیر عشق شد

                                                       زخمش بجان رسید و ز مرهم خبرنداشت

              مستسقی که تشنه? دریای وصل بود

                                                         بگذشت آبش از سر و از یم خبر نداشت

              دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل

                                                           افتاد جام و خرد شد و جم خبر نداشت

           جم را چو گشت بی خبر از جام مملکت

                                                          خاتم ز دست رفت و ز خاتم خبر نداشت

         عیسی که دم ز روح زدی گو ببین که من

                                                            دارم دمی که آدم از آن دم خبر نداشت

       خواجو که گشت هندوی خال سیاه دوست

                                                             دل را به مهره داد و ز ارقم خبر نداشت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

باز آی که با هم نفسی خوش بنشینیم  جدید

مشنو که مرا با لب لعلت هوسی نیست

                                                              کاندر شکرستان شکری بی مگسی نیست

          کس نیست که در دل غم عشق تو ندارد

                                                         کانرا که غم عشق کسی نیست کسی نیست

           باز آی که با هم نفسی خوش بنشینیم

                                                                  کز عمر کنون حاصل ما جز نفسی نیست

            تنها نه مرا با رخ و زلفت هوسی هست

                                                          کامروز کسی نیست که صاحب هوسی نیست

               شب نیست که فریاد بگردون نرسانم

                                                                   لیکن چه توان کرد که فریاد رسی نیست

                   برطرف چمن ناله‌اش آن سوز ندارد

                                                                     هر بلبل دلسوخته کاندر قفسی نیست

                      از قافله? عشق به جز ناله? خواجو

                                                                      در وادی هجران تو بانگ جرسی نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

نه من دلشده در قید تو افتادم و بس  جدید

کاروان خیمه به صحرا زد و محمل بگذشت

                                سیلم از دیده روان گشت و ز منزل بگذشت

                                                      ناقه بگذشت و مرا بیدل و دلبر بگذاشت

                                                                                    ای رفیقان بشتابید که محمل بگذشت

            ساربان گو نفسی با من دلخسته بساز

                                    کاین زمان کار من از قطع منازل بگذشت

                                                             نتواند که بدوزد نظر از منظر دوست

                                                                               هر کرا در نظر آن شکل و شمایل بگذشت

         سیل خونابه روان شد چو روان شد محمل

                                    عجب از قافله زانگونه که بر گل بگذشت

                                                            نه من دلشده در قید تو افتادم و بس

                                                                                   کاین قضا بر سر دیوانه و عاقل بگذشت

                      قیمت روز وصال تو ندانست دلم

                                      تا ازین گونه شبی برمن بیدل بگذشت

                                                      هرکه شد منکر سودای من و حسن رخت

                                                                                    عالم آمد بسر کویت و جاهل بگذشت

            جان فدای تو اگر قتل منت در خور دست

                                   خنک آن کشته که در خاطر قاتل بگذشت

                                                        دوش بگذشتی و خواجو بتحسر می‌گفت

                                                                                 آه ازین عمر گرامی که به باطل بگذشت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ