دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل  جدید

دیشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت

                                                            جانم ز غم برآمد و از غم خبر نداشت

                   آنرا که بود عالم معنی مسخرش

                                                          دیدم به صورتی که ز عالم خبر نداشت

      دلخسته‌ئی که کشته شمشیر عشق شد

                                                       زخمش بجان رسید و ز مرهم خبرنداشت

              مستسقی که تشنه? دریای وصل بود

                                                         بگذشت آبش از سر و از یم خبر نداشت

              دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل

                                                           افتاد جام و خرد شد و جم خبر نداشت

           جم را چو گشت بی خبر از جام مملکت

                                                          خاتم ز دست رفت و ز خاتم خبر نداشت

         عیسی که دم ز روح زدی گو ببین که من

                                                            دارم دمی که آدم از آن دم خبر نداشت

       خواجو که گشت هندوی خال سیاه دوست

                                                             دل را به مهره داد و ز ارقم خبر نداشت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ