غم دل با که تواند که بگوید خواجو  جدید

ورطه? پر خطر عشق ترا ساحل نیست

                                    راه پر آفت سودای ترا منزل نیست

                                                           گر شوم کشته بدانید که در مذهب عشق

                                                                                    خونبهای من دلسوخته بر قاتل نیست

            نشود فرقت صوری سبب منع وصال

                          زانکه در عالم معنی دو جهان حائل نیست

                                                             میل خوبان نه من بی سر و پا دارم و بس

                                                                                  کیست آنکو برخ سرو قدان مایل نیست

              هیچ سائل ز درت باز نگردد محروم

                         گرچه در کوی بازی دخترانه تو جز خون جگر سائل نیست

                                                           چه دهم شرح جمال تو که در معنی حسن

                                                                               آیتی نیست که در شان رخت نازل نیست

               بنده از بندگیت خلعت شاهی یابد

                                 که غلامی که قبولت نبود مقبل نیست

                                                                      هیچ کامی ز دهان تو نکردم حاصل

                                                                                 چکنم کز تو مرا یک سر مو حاصل نیست

         چه نصیحت کنی ای غافل نادان که مرا

                                  پند عاقل نکند سود چو دل قابل نیست

                                                                       اگرت عقل بود منکر مجنون نشوی

                                                                                     کانکه دیوانه لیلی نشود عاقل نیست

                       غم دل با که تواند که بگوید خواجو

                                                                  مگر آنکس که غمی دارد و او را دل نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

دلم برآتش عشقت بسوخت همچو سپند  جدید

کدام دل که گرفتار و پای بند تو نیست

                                  کدام صید که در آرزوی بند تو نیست

                                                              نه من به بند کمند تو پای بندم و بس

                                                                               کسی بشهر نیامد که شهر بند تو نیست

          ترا بقید چه حاجت که صید وحشی را

                              بهیچ روی خلاص از خم کمند تو نیست

                                                               ضرورتست که پیش تو پنجه نگشایم

                                                                                        مرا که قوت بازوی زورمند تو نیست

                 گرم گزند رسانی بضرب تیغ فراق

                          مکن که بیشم از این طاقت گزند تو نیست

                                                    چو سروم از دو جهان گر چه دست کوتاهست

                                                                                   ولی شکیبم از آن قامت بلند تو نیست

      دلم برآتش عشقت بسوخت همچو سپند

                           بیا که صبرم از آنخال چون سپند تو نیست

                                                              عجب ز عقل تو دارم که می‌دهی پندم

                                                                           خموش باش که این لحظه وقت پند تو نیست

           ز شور بختی خواجوست اینکه چون فرهاد

                                                              نصیبش از لب شیرین همچو قند تو نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

هر کرا سودای لیلی نیست مجنون آنکسست  جدید

شمع ما شمعیست کو منظور هر پروانه نیست

                                                                    گنج ما گنجیست کو در کنج هر ویرانه نیست

           هر کرا سودای لیلی نیست مجنون آنکسست

                                                                      ورنه مجنون را چو نیکو بنگری دیوانه نیست

               چشم صورت بین نبیند روی معنی را بخواب

                                                                  زانکه در هر کان درو در هر صدف دردانه نیست

             حاجیانرا کعبه بتخانه‌ست و ایشان بت پرست

                                                                        ور بینی در حقیقت کعبه جز بتخانه نیست

                      مرغ وحشی گر ببوی دانه در دام اوفتد

                                                                  تا چه مرغم زانکه دامی در رهم جز دانه نیست

               هر کرا بینی در اینجا مسکن و کاشانه است

                                                                 جای ما جائیست کانجا مسکن و کاشانه نیست

                  گر سر شه مات داری پیش اسبش رخ بنه

                                                                     کانگه پیش شه دم از فرزین زند فرزانه نیست

                        گفتمش پروای درویشان نمی‌باشد ترا

                                                                     گفت ازین بگذر که اینها هیچ درویشانه نیست

                گر چه باشد در ره جانانه جسم و جان حجاب

                                                                          جان خواجو جز حریم حضرت جانانه نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل  جدید

دیشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت

                                                            جانم ز غم برآمد و از غم خبر نداشت

                   آنرا که بود عالم معنی مسخرش

                                                          دیدم به صورتی که ز عالم خبر نداشت

      دلخسته‌ئی که کشته شمشیر عشق شد

                                                       زخمش بجان رسید و ز مرهم خبرنداشت

              مستسقی که تشنه? دریای وصل بود

                                                         بگذشت آبش از سر و از یم خبر نداشت

              دل صید عشق او شد وآگه نبود عقل

                                                           افتاد جام و خرد شد و جم خبر نداشت

           جم را چو گشت بی خبر از جام مملکت

                                                          خاتم ز دست رفت و ز خاتم خبر نداشت

         عیسی که دم ز روح زدی گو ببین که من

                                                            دارم دمی که آدم از آن دم خبر نداشت

       خواجو که گشت هندوی خال سیاه دوست

                                                             دل را به مهره داد و ز ارقم خبر نداشت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

باز آی که با هم نفسی خوش بنشینیم  جدید

مشنو که مرا با لب لعلت هوسی نیست

                                                              کاندر شکرستان شکری بی مگسی نیست

          کس نیست که در دل غم عشق تو ندارد

                                                         کانرا که غم عشق کسی نیست کسی نیست

           باز آی که با هم نفسی خوش بنشینیم

                                                                  کز عمر کنون حاصل ما جز نفسی نیست

            تنها نه مرا با رخ و زلفت هوسی هست

                                                          کامروز کسی نیست که صاحب هوسی نیست

               شب نیست که فریاد بگردون نرسانم

                                                                   لیکن چه توان کرد که فریاد رسی نیست

                   برطرف چمن ناله‌اش آن سوز ندارد

                                                                     هر بلبل دلسوخته کاندر قفسی نیست

                      از قافله? عشق به جز ناله? خواجو

                                                                      در وادی هجران تو بانگ جرسی نیست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

ترک من ترک من بی سر و پا کرد و برفت  جدید

ترک من ترک من بی سر و پا کرد و برفت

                                            جگرم را هدف تیر بلا کرد و برفت

                                                            چون سر زلف پریشان من سودائی را

                                                                                 داد بر باد و فرو هشت و رها کرد و برفت

          خلعت وصل چو بر قامت من راست ندید

                                             برتنم پیرهن صبر قباکرد و برفت

                                                               عهد می‌کرد که از کوی عنایت نروم

                                                                                     عاقبت قصد دل خسته ما کرد و برفت

           هدهد ما دگر امروز نه بر جای خودست

                                       باز گوئی مگر آهنگ سبا کرد و برفت

                                                                 ما نه آنیم که از کوی وفایش برویم

                                                                                   گر چه آن ترک ختا ترک وفا کرد و برفت

               چون مرا دید که بگداختم از آتش مهر

                                     همچو ماه نوم انگشت نما کرد و برفت

                                                                  می‌زدم در طلبش داو تمامی لیکن

                                                                                     مهره? مهر برافشاند و دغا کرد و برفت

                          آن ختائی بچه چون از برخواجو برمید

                                                                      همچو آهوی ختن عزم ختا کرد و برفت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

نه من دلشده در قید تو افتادم و بس  جدید

کاروان خیمه به صحرا زد و محمل بگذشت

                                سیلم از دیده روان گشت و ز منزل بگذشت

                                                      ناقه بگذشت و مرا بیدل و دلبر بگذاشت

                                                                                    ای رفیقان بشتابید که محمل بگذشت

            ساربان گو نفسی با من دلخسته بساز

                                    کاین زمان کار من از قطع منازل بگذشت

                                                             نتواند که بدوزد نظر از منظر دوست

                                                                               هر کرا در نظر آن شکل و شمایل بگذشت

         سیل خونابه روان شد چو روان شد محمل

                                    عجب از قافله زانگونه که بر گل بگذشت

                                                            نه من دلشده در قید تو افتادم و بس

                                                                                   کاین قضا بر سر دیوانه و عاقل بگذشت

                      قیمت روز وصال تو ندانست دلم

                                      تا ازین گونه شبی برمن بیدل بگذشت

                                                      هرکه شد منکر سودای من و حسن رخت

                                                                                    عالم آمد بسر کویت و جاهل بگذشت

            جان فدای تو اگر قتل منت در خور دست

                                   خنک آن کشته که در خاطر قاتل بگذشت

                                                        دوش بگذشتی و خواجو بتحسر می‌گفت

                                                                                 آه ازین عمر گرامی که به باطل بگذشت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

غم کارم بخور امروز که شد کار از دست  جدید

هیچ داری خبر ای یار که آن یار برفت

                                 یا شنیدی ز کسی کان بت عیار برفت

                                                        غم کارم بخور امروز که شد کار از دست

                                                                                       دلم این لحظه نگهدار که دلدار برفت

   که کند چاره‌ام این لحظه که بیچاره شدم

                                      که دهد یاریم امروز که آن یار برفت

                                                              جهد کردم که ز دل بو که برآید کاری

                                                                                     چکنم کاین دل محنت زده از کار برفت

       این زمان بلبل دلسوخته گو دم در کش

                              زانکه آن طوطی خوش نغمه ز گلزار برفت

                                                                   درد بیمار عجب گر بدوائی برسد

                                                                                 خاصه اکنون که طبیب از سر بیمار برفت

          همچو آن فتنه که دیوانه‌ام از رفتارش

                                       آدمی زاده ندیدم که پری وار برفت

                                                        بت ساغر کش من تا بشد از مجلس انس

                                                                                               آبروی قدح و رونق خمار برفت

                آن چه می‌بود که تا ساقی از آن می‌پیمود

                                                                  کس ندیدیم که از میکده هشیار برفت

بوی انفاس تو خواجو همه عالم بگرفت

این چه عطرست که آب رخ عطار برفت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

به جام باده چراغ دلم منور کن  جدید

ز عشق غمزه و ابروی آن صنم پیوست

                                                           امام شهر بمحراب می‌رود سرمست

                جمال او در جنت بروی من بگشود

                                                                خیال او گذر صبر بر دلم در بست

                      کنون نشانه? تیر ملامتم مکنید

                                                 که رفته است عنانم ز دست و تیر از شست

             مرا چو مست بمیرم بهیچ آب مشوی

                                                            مگر بجرعه? دردی کشان باده پرست

                    برند دوش بدوشش بخوابگاه ابد

                                                        کسی که کرد صبوحی به بزمگاه الست

                       به جام باده چراغ دلم منور کن

                                                        که شمع شادیم از تند باد غم بنشست

         در آن مصاف که چشم تو تیغ کینه کشید

                                                        بسا که زلف تو چشم دلاوران بشکست

                 بود لطایف خواجو بهار دلکش شوق

                                                    از آن چو شاخ گلش می‌برند دست بدست

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ

هر لحظه ترا با دگران گفت و شنیدی جدید

- ای جان جهان جان وجهان برخی جانت

                                        داریم تمنای کناری ز میانت

                                                               چون وصف دهان تو کنم زانکه در آفاق

                                                                                       من هیچ ندیدم به لطافت چو دهانت

            گو شرح تو ای آیت خوبی دگری گوی

                               زان باب که من عاجزم از کنه بیانت

                                                                گرمدعی از نوک خدنگت سپر انداخت

                                                                                   من سینه سپر ساخته‌ام پیش سنانت

          ای گلبن خندان بچنین حسن و لطافت

                                   کی رونق بستان ببرد باد خزانت

                                                                 هر لحظه ترا با دگران گفت و شنیدی

                                                                                       وز دور من خسته به حسرت نگرانت

                     گر خلق کنندم سپر تیرملامت

                                    من باز نگیرم نظر از تیر و کمانت

                                                                            تا رخت تصوف بخرابات نیاری

                                                                                            در بتکده کی راه دهد پیر مغانت

                   باید که نشان در میخانه بپرسی

                              ورنی ز جهان محو شود نام و نشانت

                                                                   خواجو نکشد میل دلت سوی صنوبر

                                                                                      گر دست دهد صحبت آن سرو روانت

                           زینسان که توئی غرقه? دریای مودت

                                                                                  گر خاک شوی باد نیارد بکرانت

برچسب‌ها: خواجوی کرمانی, هر شب یک قطعه, از زیباترین اشعار, از بهترین قطعات, از شاعران بزرگ